Artystki biorące udział w wystawie: Beata Ewa Białecka, Małgorzata Kalinowska, Ewa Skaper, Anna Waligórska
Kuratorka: Anna Brudzińska
Miejsce: Galeria Peron / Stacja Orunia GAK
Wernisaż: 7 marca o godz. 17.00 (Z powodu obostrzeń liczba miejsc została ograniczona, ale na fejsbukowym profilu Stacji Orunia odbędzie się transmisja rozmowy z artystkami.)
Wystawa czynna od 8 marca do 30 kwietnia 2021 w dni powszednie w godz. 11:00-19:00
OPIS WYSTAWY
W wystawie Nie-widzialne artystki za pomocą swojej sztuki zmierzają się z historią i statusem współczesnych kobiet w społeczeństwie, uwalniając z niewidzialności ich widzialność… To obrazowanie stanów wewnętrznych, cielesności czy wynikającego z próby pogodzenia wielorakości ról trudu, ale i glorii kobiecości…
Tytuł wystawy Nie-widzialne zaczerpnięty został z książki Niewidzialne kobiety. Jak dane tworzą świat skrojony pod mężczyzn autorstwa Caroline Criado-Perez.
To ważna w literaturze, nie tylko feministycznej, pozycja, w której autorka poprzez liczne badania pokazuje, że otaczający nas świat jest kształtowany według kategorii męskiej jako uniwersalnej, kobiety natomiast uważane są za grupę niszową. Cała gospodarka światowa opiera się na strategiach i rozwiązaniach na podstawie danych ekonomicznych mężczyzn, natomiast kobiecy punkt widzenia i potrzeby kobiet są pomijane w kluczowych aspektach życia, tak więc stają się niewidzialne… Kobiety są niewidzialne również jako konsumentki dóbr, ponieważ wszystkie usługi oraz produkty są projektowane i dostosowywane pod kątem mężczyzn. Caroline Criado-Perez pokazuje również jak marginalizuje się postawy twórcze kobiet i ich dorobek na kartach historii. To dotyczy również historii sztuki.
W polskiej rzeczywistości spotykamy heroiczne Nie-widzialne kobiety - artystki, które dzielą swoją praktykę artystyczną pomiędzy domem - wychowaniem dzieci, opieką nad starszymi rodzicami, psem a pracą zarobkową. Wspomniana wyżej Caroline Criado-Perez pisze o nieodpłatnej pracy domowej wykonywanej przez kobiety, jako temacie niemal nieobecnym wśród ekonomistów i polityków, a przynoszącej np. w USA około 20% amerykańskiego PKB. Natomiast ta duża wartość dziwnym trafem nie jest wliczana do ogólnego rachunku gospodarek poszczególnych krajów…
Nie-widzialne to także kobiety niewidzialne w swoich oczach, ujmujące sobie samym fałszywą wizją bycia nie-doskonałą, nie-zbyt mądrą, nie-mieszącą się w obrazie współczesnego wyidealizowanego wizerunku, wykreowanego często przez męski punkt widzenia.
Ta nie-widzialność, nie-pewność, nie-zaradność… nie - fałszywie dodane do tego, co od dziecka posiadają: doskonałości, piękna, sprawczości i mocy.
To przecież kobiety jako ostatnie dzieło biblijnego stworzenia są najdoskonalsze… a nie nie-doskonalsze. Według filozofa J. de Bourbon-Busseta swoją potrzebą budowania relacji oraz szaloną, bezinteresowną miłością ratują świat… Kobieta przewyższa mężczyznę, o ile w pełni akceptuje siebie jako kobietę. Jeśli odrzuca ten warunek, mija się z powołaniem, którym jest ratowanie tego, co nazywa się cywilizacją.
Nie-widzialne stają się widzialne… wtedy gdy uświadamiają sobie własną tożsamość.
Na wystawie w Galerii PERON wizualizują się na obrazach i obiektach artystek.
To kobiety w różnych odsłonach swojej kobiecości - jak u Anny Waligórskiej - od zabawy małej dziewczynki, poprzez studium pięknej, wojowniczej nastolatki (Rokiet), aż do portretu dojrzałej kobiety…
Przemawiają w obrazo-asamblażach Ewy Skaper, gęstych w swojej symbolice z atrybutami kiczu (Pozdrawlajem) czy też jako dostojne portretowane damy robiące witkacowskie miny w tryptyku Ładna Dobra Miła.
Krzyczą szeptem o bólu i cierpieniu Dotkniętej z obiektów Małgorzaty Kalinowskiej, gdzie pojawia się tłumiony wcześniej Gniew, Lęk i Wstyd w Ciałach bolesnych.
Skupiają nasz wzrok na sobie manifestując: Thank God I’m a Woman w malarstwie Beaty Ewy Białeckiej, gdzie tradycja splata się ze współczesnością. To postać matki na obrazie Gravida, gdzie też pojawia się element haftu, będący rodzajem zaklinania życia i pogodzenia z cierpieniem.
