Portal dzielnic: Orunia Dolna, Orunia Górna, Lipce, Św. Wojciech, Olszynka, Ujeścisko

Kiedyś się tutaj działo...
Najpierw trochę historii. Siedzibą Domu jest budynek, położony przy ulicy Gościnnej 14. Wcześniej była to siedziba Oratorium. Miejscem tym zarządzali salezjanie. W latach 90. Oratorium zyskało sobie szczególną sławę wśród mieszkańców Oruni, szczególnie tych młodszych. Każdy, kto mieszkał na dzielnicy, miał naście lat (czasem nieco mniej, czasem nieco więcej) i nie miał co ze sobą zrobić, prędzej czy później musiał trafić na Gościnną 14. Można było tutaj za darmo pograć w bilard, stanąć z kolegami w szranki przy stole do ping ponga, rozerwać się przy piłkarzykach, nic dziwnego więc, że miejsce to – szczególnie zimą – przeżywało prawdziwe oblężenie. Wielu oruniaków do dzisiaj wspomina również organizowane w Oratorium dyskoteki. Aby sprawy nie wymknęły się spod kontroli i na przykład serwowana tam niekiedy herbata nie zamieniła się niektórym klubowiczom w „coś mocniejszego”, nad wszystkim czuwali wychowawcy i księża.
Ten swoisty kulturalno-młodzieżowy renesans nie trwał jednak zbyt długo. Nieremontowany (brakowało na ten cel odpowiednich funduszy) od wielu lat budynek z roku na rok niszczał coraz bardziej. Jego kondycji nie poprawiła również powódź z 2001 roku. Gościnna 14 systematycznie pustoszała. W ostatnich latach budynek zaczął przypominać ruderę.  

Czas na odrodzenie
I wtedy na scenę weszła Gdańska Fundacja Innowacji Społecznej. Udało jej się uzyskać  pieniądze na remont i wyposażenie budynku dawnego Oratorium. Pieniądze, dodajmy, niemałe – blisko 400 tysięcy euro. Darczyńcą tym jest duńska, prywatna firma Velux. W projekt finansowo zaangażowało się również miasto. Kompletny remont „Gościnnej 14” rozpoczął się w zeszłym roku. Równocześnie w głowach pracowników GFIS-u kiełkował już inny pomysł. 

Cegiełkę dokłada każdy
- Nie chcieliśmy robić tutaj tego typu miejsca, gdzie z góry ktoś ustala mieszkańcom rodzaj i terminy zajęć. W Londynie i Berlinie widziałam placówki, w których aktywni byli zarówno organizatorzy, jak i mieszkańcy. Każdy wnosił swoją „cegiełkę” do takiego domu. I właśnie taki model chcemy przenieść na nasz rodzimy grunt – opowiada Marianna Sitek-Wróblewska, jedna z głównych inicjatorek całego projektu, prezes GFIS-u.
Jak w praktyce ma to wyglądać? Pomysłodawcy zapewniają, że bardzo prosto. Jest dwupiętrowy budynek w centrum dzielnicy. Wyremontowany, odpowiednio wyposażony, z mnóstwem wolnej przestrzeni. Gospodarować będzie mógł ją każdy – panie, które mają ochotę spotkać się na kawę i pogaduchy, grupka sędziwych zapaleńców brydża, młodzież szukająca lokalu na zorganizowanie niewielkiego koncertu, dzieciaki, chcące w spokoju poodrabiać lekcje. Dom stoi otworem dla wszystkich. Oczywiście, nie obejdzie się bez wprowadzenia pewnych zasad. Ktoś, kto na przykład będzie chciał zorganizować trwającą – dajmy na to – 10-godzinną próbę swojego zespołu heavy metalowego, będzie musiał ponownie przemyśleć swój pomysł. Przestrzegania reguł będzie pilnował wynajęty przez GFIS menadżer.
- Liczymy na to, że taka aktywność mieszkańców w organizowaniu sobie i innym wolnego czasu, z czasem pozwoli wyłonić lokalnych liderów. Będzie to tylko z pożytkiem dla naszej dzielnicy. Tacy ludzie są właśnie w stanie wymóc rozwój Oruni – dodaje Sitek-Wróblewska.

Przedszkole, roboty LEGO i co jeszcze?
Zajęcia będzie organizował również sam GFIS. Jest pomysł stworzenia bezpłatnego okienka przedszkolnego dla dzieci poniżej 6 roku życia. Pomagać w tym przedsięwzięciu mają również sami rodzice. W Domu Sąsiedzkim znalazło się również miejsce na salę multimedialną. Prowadzone w niej będą m.in. warsztaty komputerowe i muzyczne. W tych ostatnich, swojego doświadczenia użyczy profesjonalny DJ.
Szykują się  również ciekawe zajęcia... z robotyki. Na warsztatach RoboCAMP dzieci i młodzież będą ze specjalnych zestawów LEGO budować zdalnie sterowane roboty.

I co jeszcze? Jest tysiąc możliwości, pomysłów jeszcze więcej. A jaki jest Wasz? Do czego Dom Sąsiedzki może Wam się przydać?