Nieistniejące już dzisiaj Kolegium Jezuickie zostało utworzone dzięki biskupowi Hieronimowi Rozrażewskiemu, którego testament mówi: „(...) Dla dokończenia fundacji kolegium gdańskiego zapisuję wszystkie ruchomości moje w złocie, srebrze i pieniądzach, firankach, kotarach i sukniach, księgach, mapach, kosmografiach, obrazach i innych sprzętach (…)” [Jerzy Samp, „Orunia”, str. 85].
Księża jezuici nauczali w kolegium przede wszystkim retoryki, poetyki, logiki, a także fizyki i teologii. W czasach największej świetności w kolegium uczyło się około 600 chłopców, wywodzących się głównie ze szlachty, ale także z rodzin luterańskich. Młodzież ze Starych Szkotów konkurowała często z uczniami innych szkół, w tym ze słynnym Gimnazjum Akademickim w Gdańsku, współzawodnicząc m.in. w dziedzinie teatru. Uczniowie kolegium jezuickiego odgrywali przedstawienia teatralne przed królami Zygmuntem III Wazą i Augustem II Mocnym. Oprócz wspomnianych wyżej królów w kolegium gościli: Władysław IV, Jan Kazimierz, Jan III Sobieski.
Najsłynniejszym wychowankiem kolegium był Józef Wybicki, późniejszy generał w Legionach Dąbrowskiego i autor hymnu narodowego. Upadek gimnazjum nastąpił po pierwszym rozbiorze Polski, co miało związek z kasacją zakonu jezuitów. Kompleks klasztorno-akademicki zniszczono w 1807 roku i już nigdy więcej nie odbudowano. Na miejscu kolegium wznosi się obecnie plebania z 1826 r.
Kościół św. Ignacego w swoim obecnym kształcie powstał około 1755 roku. Wnętrze posiada wystrój późnobarokowy i rokokowy z II poł. XVIII wieku. Jest to jedna z trzech gdańskich świątyń (obok kościołów Bożego Ciała i Św. Mikołaja), której wnętrze cudem uchowało się przed zniszczeniem przez Armię Czerwoną wiosną 1945 roku. Dawny wystrój kościoła jest w skali Gdańska czymś wyjątkowym.
Przed kościołem do dziś dnia stoi stara drewniana dzwonnica z 1777 roku. Wybudowana prawdopodobnie dlatego, że wieże kościoła jezuickiego były zbyt małe by pomieścić dzwony.
Dzwony obecnie znajdują się przed plebanią. Najmniejszy z dzwonów pochodzi z 1615 roku i nosi łaciński napis: „Sit nomen Domini benedictum” – „Niech imię Pańskie będzie błogosławione”.
